1 jaar ziek

13 januari, precies 1 jaar geleden begon de ellende.

Hoewel ik nog nooit zo weinig heb gedaan in een jaar, is de tijd echt voorbij gevlogen. De eerste maanden voelde ik mij te ziek om besef van tijd te hebben. Ik lag de hele dag, en ik wachtte geduldig tot de dag weer voorbij was.

De maanden daarna leefde ik van doktersafspraak naar doktersafspraak. Elke keer weer de hoop op een antwoord, en elke keer toch weer een teleurstelling omdat de artsen niet wisten wat er aan de hand was.

Op het werk ga ik een nieuw traject in. Het herstel en de opbouw van werk stagneren (de uren opbouwen is helaas niet gelukt, waardoor ik weer een stap terug heb moeten doen). Binnenkort moet ik een FML invullen (functie mogelijkheden lijst). Vervolgens zal er een arbeidsdeskundig onderzoek plaatsvinden. Wanneer je langdurig ziek bent (en voorlopig lijkt te blijven), zijn dit verplichte zaken welke je moet doorlopen. Er zal gekeken worden of er, gezien de gezondheidsklachten, andere mogelijkheden qua werkzaamheden zijn (binnen of buiten je eigen werk) waardoor je toch meer uur kunt werken. 

Ook heb ik te maken met mijn salaris dat achteruit gaat. Vanaf nu zal ik nog maar 70% van mijn salaris ontvangen. Dit zijn natuurlijk vervelende omstandigheden, je hebt al genoeg om je zorgen over te maken. Voor veel mensen zal dit nare gevolgen hebben. Ziek zijn is geen keuze. Maar het is een logische consequentie, en ook dit is vastgesteld in de CAO.

Het afgelopen jaar laat ik achter mij, en ik ga weer vol goede moed het komende jaar in.

Er moet een medicijn zijn dat bij mij past, ik zal niet snel opgeven.