Het begin

Op vrijdag 13 januari 2012 is mijn leven compleet veranderd. Voor die tijd had ik een druk, sociaal leven (werken, uitgaan, sporten, kortom: het leven wat een 30-jarige hoort te hebben).

13 januari: ik ben aan het werk, de dag zit er bijna op. Ik loop naar de kast, wil de laatste mappen terugzetten en plotseling val ik flauw. Ik denk nog; misschien ben ik vandaag te druk geweest, heb ik te weinig gegeten, etc. Een collega brengt gauw een kop thee met veel suiker. Helaas, ik moet stil op de grond blijven zitten want ik blijf mij heel duizelig voelen. Uiteindelijk sta ik na 20 minuten op en brengen twee collega's mij naar buiten, een van hen brengt mij met de auto naar mijn ouders. Ik heb een leuke avond in het vooruitzicht; we gaan met collega's uit eten en naar het theater. Ik denk nog; het etentje sla ik over, maar ik kom later op de avond naar het theater. Maar nee, de klachten blijven onverminderd. Het weekend voel ik mij nog niet goed, toch ga ik maandag wel naar het werk. Na 2 uur merk ik dat het echt niet goed gaat, collega's die door elkaar heen praten kan ik niet verdragen, de drukte wordt mij teveel, ik sta wankel op mijn benen...ik ben naar huis gegaan. Ik heb mijn ouders gebeld en zij hebben mij thuis opgehaald; het is beter als ik daar een aantal nachten zou slapen en niet alleen thuis ben.

Wat ik toen nog niet wist, is dat ik daar de komende 8 maanden zou verblijven. De klachten verergeren alleen maar. Ik kan alleen nog maar liggen, zodra ik overeind kom word ik heel licht in mijn hoofd, wordt het zwart voor mijn ogen en heb ik de neiging om flauw te vallen. Ik heb maanden op de bank gelegen, en kwam daar alleen vanaf om naar het toilet te gaan of naar bed. Ook eten doe ik half liggend op de bank. Nergens heb ik energie voor, licht en geluid kan ik moeilijk verdragen, ik voel mij echt ziek.