Gedicht

Even stilstaan is een hele vooruitgang

Uitgeschakeld, van de ene op de andere dag,

het leven om mij heen gaat verder, ik sta stil...

Even een time- out, denk ik met een lach,

een beetje rust, dat is wat mijn lichaam wil.

Na een paar maanden blijkt wat rust niet te werken,

ik voel me zo ziek, hoe kan dat?

Hoelang en wat heb ik nog nodig om aan te sterken?

Wanneer krijg ik het leven terug dat ik had?

Inmiddels is er al anderhalf jaar voorbij,

en word ik in het hokje "chronisch zieken" geplaatst.

Hoe heeft het zover kunnen komen, gaat dat over mij?

Sinds ik ziek ben word ik keer op keer verbaasd.

Artsen, medicijnen, onderzoeken, alles heb ik geprobeerd,

helaas blijkt niets de echte oplossing te zijn.

Inmiddels heb ik bij het MDT wel veel geleerd,

een zoektocht naar jezelf is bijzonder en echt fijn!

Wil ik op beterschap en gezondheid blijven wachten,

in de veronderstelling dat de klachten vanzelf weg zullen gaan?

Wil ik mijn leven laten beheersen door de klachten,

of geef ik er vanaf nu een andere invulling aan?

Ziek worden dwingt je om even stil te staan,

je krijgt de tijd om na te denken over je leven.

Is het tijd voor een nieuw leven of wil je zo doorgaan?

Het ziek zijn heeft me narigheid, maar ook zoveel moois gegeven.

Misschien word ik beter, maar misschien ook niet,

het is nu hard werken, op zoek naar mijn grens.

Ik ben benieuwd hoe mijn leven er over een jaar uitziet,

niet als vanouds, maar beter dan ooit; dat is mijn wens!