Zwangerschap en POTS

Na lang twijfelen besloten mijn vriend en ik vorig jaar dat wij graag een kindje zouden willen. De twijfel was er vanwege de POTS. Hoe reageert mijn lichaam op de veranderingen, mocht ik zwanger kunnen raken. En hoe zal het zijn tijdens en na de bevalling. Een kindje heb je voor het leven, kan ik dat aan?

We hebben ervoor gekozen om ervoor te gaan. We zijn samen en een kindje heeft vooral liefde nodig. En dat kunnen we hem/haar heel veel geven.

8 maanden later raakte ik zwanger. Wat een geluk!! Inmiddels ben ik 35 weken zwanger en ik kan zeggen: de zwangerschap/hormonen doen mij goed! Ik voel mij erg goed, de POTS-klachten zijn niet over, de vermoeidheid zit er nog, maar over het algemeen durf ik wel te zeggen dat ik mij iets beter voel dan voor de zwangerschap. Ik heb zelfs door kunnen werken (10 uur per week nog steeds) tot 4 weken voor de uitgerekende datum. Zonder veel moeite.

Dit is helaas per persoon verschillend, weet ik vanuit het lotgenotencontact. Sommigen reageren heel heftig (negatief) op de hormonen, anderen voelen zich als herboren. Het was dus erg spannend hoe het bij mij zou zijn.

Ik ben begonnen aan de laatste loodjes. In goed overleg met het ziekenhuis in Leiden, waar ik onder behandeling was voor POTS, is besloten dat ik zal bevallen met hulp van een ruggenprik. Hierdoor zal de inspanning die ik moet leveren zo minimaal mogelijk zijn. Hierdoor hoop ik dat ik daarna geen terugval zal krijgen. Mijn medicijnen (citalopram en metoprolol) heb ik doorgeslikt tijdens de zwangerschap. Om deze reden moet ik sowieso in het ziekenhuis bevallen en minimaal een nachtje blijven met de baby (de baby kan ontwenningsverschijnselen krijgen). Ik vind dit zelf wel een prettig idee, ik ben straks in goede handen.

We kijken er ontzettend naar uit om onze kleine meid (ja, het wordt een meisje) in onze armen te sluiten. Vol vertrouwen gaan we een mooie toekomst tegemoet.